..ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းယမင္းကလည္း ဖုန္းလိုက္ေတြမေကာင္းေတာ့စိတ္ဆိုးၿပီး.....ဖုန္းျပန္ေပးရင္း ဟဲ့ေရာ ငါသူငယ္ခ်င္းမွမဟုတ္တာ နင္ကလည္းေႏွာ္.....ဒါဆိုဘယ္သူလည္း....ေဟ...နင့္ေယာက္ဖေဟ့....ကၽြန္ေတာ္ကလည္းေအာ္..ေပး...ေပး....ေျပာ..ေယာက္ဖေျပာ တဖက္ကလည္းလမင္းေမာင္နဲ့စကားေျပာခ်င္လို့ပါ....ဟုတ္တယ္ေလ....အခုေျပာေနတာလမင္းေမာင္ကြ....ေယာက္ဖရ....တဖက္ကလည္း မင္းဘယ္ ေယာက္ဖကိုေျပာေနတာလည္း.....အာ.......ခုေျပာေနတာဘယ္သူလည္း.......ငါကလမင္းေမာင္ကြ....တဖက္ကျပန္ေျပာလိုက္တာ
ကေခြးေကာင္းငါဘယ္သူလည္းသိခ်င္လား...ေျပာျပမွသိမွာေပါ့....မင္းအေဖကြ.......မင္းကေဖသိျပီလား.....အန္.....အေဖလား.....ေအးေဟ့...
.မင္းေတာ္ေတာ္ခက္ေနပါလား.....ေတာ္ျပီ မင္းခုခ်က္ခ်င္းအိမ္တန္းျပန္ခဲ့ ...ႀကားလား..ေသဖို့သာျပင္ထား...ဘာလည္းကြ အေဖကိုမ်ား ဘာေယာက္ဖလည္း မွတ္ထားေဟ့ မင္းသိခ်င္ရင္ မင္းအေမလင္ကြ ဟုတ္ျပီလား အခုခ်က္ခ်င္းျပန္လာခဲ့ ဒါဘဲ.... ဟုတ္အေဖ.....သား.သား........ခုျပန္ခဲ့ပါမယ့္.....ဂြတ္.....အယ္..အယ္....ဖုန္းခ်သြားျပီ....ကၽြန္ေတာ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ.ထေအာ္လိုက္ တာက..သားမွားပါတယ္အေဖရ..........ဟုေအာ္လိုက္ေသာအခါ ဆိုင္ထဲမွာထိုင္ေနတဲ့ လူေတြအားလံုး က ထရယ္ႀကေလေတာ့သတည္း။ ။ကၽြန္ေတာ္လည္း ရွက္ရွက္နဲ့ ျပန္သာလာခဲ့ရတယ္......အိမ္ေ၇ာက္ရင္ေတာ့ ဘာျဖစ္မယ္ ဆိုတာႀကိဳေတြးရင္းနဲ့ေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ျဖစ္ရပ္မွန္ေလးပါဗ်ာ xxxxxxxxx ေက်ာင္းတက္တုန္းကပါ........
အစဥ္ေလးစားလွ်က္ လမင္းေမာင္ (ပုသိမ္)
No comments:
Post a Comment