တစ္ခါကခူးေခ်ာင္းေက်းရြာကေလးကအျဖစ္အပ်က္ကေလးပါ။ ရြာထိပ္က
မစံပယ္အပ်ိဳႀကီးႏွင့္ ရြာလယ္ပိုင္းက ကိုသိန္းလွ
မုဆိုးဖိုသူတို့ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ ခ်စ္ဇာတ္လမ္းဇာတ္လမ္းေလးပါ။ ဒီလိုဘဲ
သူတို့ႏွစ္ေယာက္က အားရင္အားသလို ခ်ိန္ေတြ့ေနၾကတာေပါ့ဗ်ာ ကိုသိန္းလွမွာက
ကေလး (၅)ေယာက္ေတာင္ရွိတယ္ဗ်။ ကေလးေတြကလည္း
ရိပ္မိေနတာေပါ့....ကိုသိန္းလွကလည္း မစံပယ္မ်ား အိမ္ကိုလာလိုက္ရင္
ကေလးေတြအားလံုးကို မုန့္ဖိုးေပးၿပီး
မုန့္၀ယ္စားခိုင္းေတာ့တာပါဘဲ...ႀကလာေတာ့လည္း ကေလးေတြကရိပ္မိ
ကုန္တာေပါ့။ဒိလိုနဲ့ မစံပယ္ႀကီးက အိမ္လည္လာပါေရာ....ကိာသိန္းလွအား
ကေလးေတြကအလိုက္သိစြာ ေဖေဖမုန္းဖိုးေပးေတာ့မလို့လား ဟိဟိညီေလးေရ
သြားရေအာင္ေဟ့
....ေဖေဖတို့ကိုမေႏွာက္ယွက္နဲ့ေဟ့....ႀကည့္ပါဦးေျပာပံုက...ဟိဟိ..ဟုတ္လည္းဟုတ္ေနတာကို
အဲ့လိုနဲ့အခ်ိန္ေတြႀကာလာေတာ့ မစံပယ္လာရင္ကေလးေတြကသြားလိုက္ရနဲ့ ကိုသိန္းလွလည္းအႀကံအိုက္လာပါေရာ...ဘာခိုင္းရမွန္မသိ အဲ့ေတာ့ သံုးေလးရက္နားေအးျပီးေရာဆိုျပီးေတာ့ သူအဘြားေတြဆီကိုပို့လိုက္မယ္ေပါ့....ဆိုျပီး ရထားဘူတာအေရာက္လိုက္ပို့ေပးခဲ့တယ္ ကိုသိန္းလွကေတာ့ေပ်ာ္ေနတာေပါ့ အရွဳပ္ထုတ္ေတြလည္းကင္း...ဒါမွသူနဲ့ မစံပယ္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတြ ့ရမွာကို...ကိုသိန္းလွနဲ့ မစံပ ယ္တို ့ေတြ ့တာကေလးေတြက (၁၀)မီးနစ္ေလာက္ရွိဦးမယ္..ျပန္ေရာက္လာျပီးမသိေအာင္ေခ်ာင္းေနတယ္ေလ...ကိုသိန္းလွ ကေတာ့ဘယ္သိမလည္း....ေပ်ာ္ေနတာေပါ့.....အဲ့အခ်ိန္မွာကိုသိန္းလွက မစံပယ္ရဲ့ ဆံပင္ေလးကိုကိုင္ျပီး ဒါေလးကဘာေလးလည္း မစံပယ္ကလည္း ကိုိကုိသိန္းနဲ ့စံပယ္တို့ရဲ့ သံေယာဇဥ္အမွ်င္ေလးေတြ ့ေပါ့ ဟုေျဖလိုက္ျပီး...ကိုသိန္းလွကလည္း တဖန္ပါးေလးကိုကိုင္ကာ ေမးလိုက္ျပန္သည္။ မစံပယ္ကလည္း ယုယမွဳေလးေတြနဲ့ ကိုကိုသိန္းရဲ့ ႏွာေခါင္းနားေတာ္မူရာေက်ာက္ဇ်ာ တဲ့ေလ ကေလးေတြလည္းသူတို့ကိုႀကည့္ျပီးေတာ့ရယ္ခ်င္တာေပါ့.....ဒီတစ္ခါ ကိုသိန္းလွက ႏွဳတ္ခမ္းေလးကိုင္ျပီးေမးလိုက္ေသာအခါ မစံပယ္ကလည္း ကိုကိုသိန္း ပါးေလးကိုအာဘြားေပးမဲ့ နွင္းဆီဖူးေလးပါ ျပန္ေျဖလိုက္ခ်ိန္မွာဘဲ ကေလးေတြကေျပး၀င္လာျပီး....ကိုသိန္းလွ ကဟာ.....ေသနာေကာင္ေတြ ဘာလို့ျပန္ေရာက္လာတာလည္းဟ ဘာက်န္ခဲ့လို့လည္း....ထိုအခါ ကေလးေတြေျဖလိုက္ပံုမွာ....မဟုတ္ဘူး ေဖႀကီးရ....ရထားႀကီးက သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေတြရစ္ ပတ္ကာ ေက်ာက္ဖ်ာေပၚမွာ ဘီးေခ်ာ္ေနျပီး ႏွင္းဆီခင္းထဲေရာက္သြားလို့ပါဗ်.......ထိုအခါ ကိုသိန္းလွက အန္.....ဒင္းတို့ေတာင္ငါ့အေႀကာင္းသိေနေတာ့ပါလားကြ......ကေလးေတြကလည္း.ညီေလးတို့ေရေျပးဟ ေတာ္ႀကာႏွင္းဆီခင္းထဲေရာက္ေနဦးမယ္ေဟ...............
ဟား..ဟား......ဟား..............ဟား.........
ရယ္ေမာခ်င္းျဖင့္ အသက္ရွည္ႀကပါေစ
အားလံုးကိုေလးစားလွ်က္ လမင္းေမာင္ (ပုသိမ္)
အဲ့လိုနဲ့အခ်ိန္ေတြႀကာလာေတာ့ မစံပယ္လာရင္ကေလးေတြကသြားလိုက္ရနဲ့ ကိုသိန္းလွလည္းအႀကံအိုက္လာပါေရာ...ဘာခိုင္းရမွန္မသိ အဲ့ေတာ့ သံုးေလးရက္နားေအးျပီးေရာဆိုျပီးေတာ့ သူအဘြားေတြဆီကိုပို့လိုက္မယ္ေပါ့....ဆိုျပီး ရထားဘူတာအေရာက္လိုက္ပို့ေပးခဲ့တယ္ ကိုသိန္းလွကေတာ့ေပ်ာ္ေနတာေပါ့ အရွဳပ္ထုတ္ေတြလည္းကင္း...ဒါမွသူနဲ့ မစံပယ္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတြ ့ရမွာကို...ကိုသိန္းလွနဲ့ မစံပ ယ္တို ့ေတြ ့တာကေလးေတြက (၁၀)မီးနစ္ေလာက္ရွိဦးမယ္..ျပန္ေရာက္လာျပီးမသိေအာင္ေခ်ာင္းေနတယ္ေလ...ကိုသိန္းလွ ကေတာ့ဘယ္သိမလည္း....ေပ်ာ္ေနတာေပါ့.....အဲ့အခ်ိန္မွာကိုသိန္းလွက မစံပယ္ရဲ့ ဆံပင္ေလးကိုကိုင္ျပီး ဒါေလးကဘာေလးလည္း မစံပယ္ကလည္း ကိုိကုိသိန္းနဲ ့စံပယ္တို့ရဲ့ သံေယာဇဥ္အမွ်င္ေလးေတြ ့ေပါ့ ဟုေျဖလိုက္ျပီး...ကိုသိန္းလွကလည္း တဖန္ပါးေလးကိုကိုင္ကာ ေမးလိုက္ျပန္သည္။ မစံပယ္ကလည္း ယုယမွဳေလးေတြနဲ့ ကိုကိုသိန္းရဲ့ ႏွာေခါင္းနားေတာ္မူရာေက်ာက္ဇ်ာ တဲ့ေလ ကေလးေတြလည္းသူတို့ကိုႀကည့္ျပီးေတာ့ရယ္ခ်င္တာေပါ့.....ဒီတစ္ခါ ကိုသိန္းလွက ႏွဳတ္ခမ္းေလးကိုင္ျပီးေမးလိုက္ေသာအခါ မစံပယ္ကလည္း ကိုကိုသိန္း ပါးေလးကိုအာဘြားေပးမဲ့ နွင္းဆီဖူးေလးပါ ျပန္ေျဖလိုက္ခ်ိန္မွာဘဲ ကေလးေတြကေျပး၀င္လာျပီး....ကိုသိန္းလွ ကဟာ.....ေသနာေကာင္ေတြ ဘာလို့ျပန္ေရာက္လာတာလည္းဟ ဘာက်န္ခဲ့လို့လည္း....ထိုအခါ ကေလးေတြေျဖလိုက္ပံုမွာ....မဟုတ္ဘူး ေဖႀကီးရ....ရထားႀကီးက သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေတြရစ္ ပတ္ကာ ေက်ာက္ဖ်ာေပၚမွာ ဘီးေခ်ာ္ေနျပီး ႏွင္းဆီခင္းထဲေရာက္သြားလို့ပါဗ်.......ထိုအခါ ကိုသိန္းလွက အန္.....ဒင္းတို့ေတာင္ငါ့အေႀကာင္းသိေနေတာ့ပါလားကြ......ကေလးေတြကလည္း.ညီေလးတို့ေရေျပးဟ ေတာ္ႀကာႏွင္းဆီခင္းထဲေရာက္ေနဦးမယ္ေဟ...............
ဟား..ဟား......ဟား..............ဟား.........
ရယ္ေမာခ်င္းျဖင့္ အသက္ရွည္ႀကပါေစ
အားလံုးကိုေလးစားလွ်က္ လမင္းေမာင္ (ပုသိမ္)
No comments:
Post a Comment